Cześć!
Sorry za opóźnienie notki, ale czasu mało i nie ma kiedy coś napisać. Wpis leży kilka miesięcy, a postępu żadnego.
Myśliśmy w planie z kuzynką wybrać się na objazdówkę fortową - Borek, Salis, Jaksmanice oraz Łuczyce. Niestety, pogoda nam nie pozwoliła na wypad w tym roku
Dzisiaj był dość dobry dzień, więc razem z Adrianem postanowiliśmy pojechać w celu rozeznania terenu. Pominęliśmy Borek (znany), a skupiliśmy się na Forcie I. Byłem tam dawno, więc wypada odświeżyć pamięć i pozwiedzać jeszcze raz.
Jechaliśmy normalną trasą, tj. w stronę Medyki. W Hurku w prawo, w stronę Siedlisk. Później podjazd, kilka zakrętów, troszkę drogi i jesteśmy już w rezerwacie przez fortem - "Skarpa Jaksmanicka", legowisko Żołny (ptak). Widoki - aż dech w piersi zapiera. Zresztą, sami zobaczcie:

Było dość stromo, ale bezpiecznie wróciliśmy na rowerki i pomknęliśmy w stronę Salisa. Relację z eksploracji możecie obejrzeć poniżej:

Stwierdziliśmy, że czas spadać. Spokojnie dojechaliśmy do Jaksmanic, a tam odbiliśmy na drogę polną w stronę fortu II.
Minęliśmy fort, stwierdziliśmy, że zostawimy sobie tą atrakcję na przyszły rok W drodze zaciekawiła nas pewna kapliczka:

Później droga była prosta. Objechaliśmy fort Łuczyce od strony wschodniej i wśród pól kierowaliśmy się w stronę Rożubowic.
Niestety, ale od opadów droga błotnista. O ile w suche lato przejazd byłby OK, to teraz trzeba było uciekać na boki (nie lubię syfu na rowerze). Trochę wyboi, zakrętów, szybki zjazd i już jesteśmy na asfalcie
Powrót standardowy, przez Krówniki. To raczej ostatnia trasa tego sezonu, więcej nie będę w stanie wykręcić, tym bardziej, że zaczyna się rok akademicki. Trzeba przejechać ją jeszcze raz w piękną pogodę i pełny wariant Zaś zwiedzanie fortu I polecam wszystkim

Statystyki trasy
DST: 29,435 km
MXS: 39,6 km/h
AVS: 17,2 km/h
TM: 1:42 h



Podziękowania dla Adriana za filmiki

Cześć!
Ostatnio sporo się działo Niedawno przekroczyłem 1000 km w sezonie oraz wymieniłem tylną piastę na nową, a przednie koło zyskało szybkozamykacz
Wczoraj wstałem bardzo póżno, ale pomyślałem, że można się jeszcze załapać na Europejskie Dni Dobrosąsiedztwa
Piszę do Adriana, po chwili zdecydowaliśmy się jechać

Wyruszamy. Założyłem słuchawki, ale coś było nie tak. Zatrzymujemy się.

Gość nie dociągnął w serwisie wszystkich szprych i zrobiło się jajo - nyple chodziły w obręczy co powodowało hałas No po prostu NO NIE!

Myślę, nie jedziemy Powrót do domu.

Odstawiłem rower, a wyciągnąłem siostry z piwnicy. Jej na szczęście w 100% sprawny.
Ruszamy jak poprzednio, reset Endo i w drogę. Najpierw przez Sielec, później do Nehrybki. Tam postanowiliśmy odbić w lewo i skrótem dojechać do Stanisławczyka. To był zdecydowanie szybki odcinek drogą polną
Jesteśmy na asfalcie, jeszcze tylko usunięcie rzepów ze sznurówek i w drogę.
Dojechaliśmy do Malhowic. Nic, tylko mkniemy dalej
Stoimy na przejściu. Króciutka odprawa i jesteśmy na Ukrainie Tuż za przejściem pewna kobieta radzi wrócić przed zmrokiem, bo w sobotę pijany kierowca zabił 21-letnią dziewczynę :/ Wzięliśmy to sobie do serca...
Slalomem między ludźmi i jesteśmy w Niżankowicach. Wszędzie eternit. I bieda. Ludzie jakby nie mieli nawet chęci do życia. Ogrodzenia z siatki zardzewiałe, zarośnięte, podwórka jakieś takie zaniedbane.
Smutny widok.

Zabudowa Niżankowic
Minęliśmy domy jednorodzinne, przed nami zabudowa małomiasteczkowa, przedwojenna. Budynki mocno zniszczone, z części odpadł tynk. Musieliśmy uważać zarówno na auta (a raczej na kierowców), a także na drogę, która niekiedy była w stanie agonalnym. Główna droga, bo boczne (z tego co widzieliśmy) nie miały w ogóle asfaltu.
Zatrzymujemy się w samym środku Niżankowic.
Po prawej budynek z wieżyczką zwieńczoną jeleniem. Przypomniałem sobie stare przedwojenne zdjęcie - był to ratusz. Teraz w stanie ruiny, bez przeprowadzonego remontu, czeka na zawalenie dachu Tak zaprzepaszczony zabytek. Ukraińcy nic nie dbają...

Niszczejący ratusz
Przerwa pod sklepem. Poszedłem pierwszy. Okazało się, że spotkaliśmy znajomych Małe zakupy, przerwa i razem wracamy. Po drodze Adrian nagrywa film, a ja robię zdjęcia
Relacja Adriana - przejazd przez Niżankowice:

Na przejściu kolejka, aczkolwiek odprawa jest błyskawiczna i bez problemów dostaliśmy się do kraju. Później oglądaliśmy wspólnie pokazy taneczne - m.in polskie A-Z-tki, czy ukraiński Rezonans, a gwiazdą wieczoru był ukraiński zespół Kozak System. Byliśmy do samego końca.

Przed Niżankowicami
Po 11 w nocy wyjazd. Jechaliśmy powoli ze względu na przenikliwy chłód, a ja znowu przemarzłem Do domu dotarliśmy po północy.

Statystyki trasy
DST: 35,738 km
MXS: 28,4 km/h
AVS: 14,4 km/h
TM: 2:29 h

Więcej zdjęć w mojej Galerii



Pozdrowienia dla dziewczyn

Dzisiaj miałem wstępnie zaplanowany dzień i w zasadzie nie zamierzałem wsiadać na rower. Dzwoni Wojtek: Jedziemy do Medyki? Po chwili zastanowienia zdecydowałem wyruszyć razem z nim.
Spotkaliśmy się o 11:10 na Rondzie Kresowian. Stamtąd przemieszczaliśmy się prosto, prosto, prosto... drogą 28 aż do Medyki.
Nuda.
Podjechaliśmy do przejścia jak najbliżej się da. W Biedronce zakupiłem sobie wodę, a Mnichu czekał na mnie przed sklepem odpoczywając. Później porobiliśmy sobie zdjęcia

Drogowe przejście graniczne
Wracamy. Znów tą neverending road Dla urozmaicenia odbiliśmy w Hurku w lewo, w stronę Siedlisk. Nie było dużo pod górkę, skręciliśmy w prawo i następnie początkowo asfaltem, a później drogą polną kierowaliśmy się w stronę Krównik.
Było atrakcyjnie, niczym Przemyśl-Dakar Sucho jak pieprz, piasek pod kołami, na zakrętach wyrzuca. Nie jeden raz byliśmy o krok od gleby
Gorąc, słońce i niepewne podłoże trochę nas zmęczyło. Od strony Krównik pojawił się asfalt i później prosto przez rondo dotarliśmy do Przemyśla. Miało wyjść 20 kilometrów, wyszło prawie 30, średnia też dobra, nie ma co marudzić

Statystyki trasy
DST: 28,622 km
MXS: 30,9 km/h
AVS: 20,7 km/h
TM: 1:23 h



Na nowym rowerze wykręciłem już 650,88 km, a w sezonie 982,93 km

Pozdro

Siema!
Stwierdziliśmy z Mnichem że warto pojechać na wycieczkę w okolicach 50 kilometrów. Zaproponowałem mu trasę z ostatniego wypadu z Żanetą, tyle, że w drugą stronę z niewielką modyfikacją
Wyruszyliśmy z domu tuż przed siedemnastą, kierując się w stronę Medyki. Oczywiście odbijamy w lewo i docieramy do wioski.
Pierwszy postój zaplanowany był na przystanku autobusowym, ale zatrzymaliśmy się na poboczu naprzeciwko. Szybki odpoczynek i ruszamy dalej.

Postój w Medyce
Przejeżdżamy Torki, Leszno i Nakło, zatrzymując się pod sklepem. Uzupełniliśmy deficyt wody i mkniemy dalej.
Znalazłem miejsce, w którym skręcaliśmy z Żanetą wieczorem. Dalej mijając stare zabudowania PGR-owskie (które straszą niczym Czarnobyl) przemieszczaliśmy się w stronę Chałupek Dusowskich. Najgorsze były płyty betonowe, jazda do nich nie należała do przyjemności.
W końcu żwir. Od razu lepiej Po lewej stronie jakaś żwirownia.

Żwirownia
Przed nami kawałek szerokiej drogi, która była bezpośrednio przed Chałupkami.
Wioska wydawała się być dziwnym miejscem. Z dala od innych skupisk ludzi (sześć kilometrów), mieszkańcy patrzyli się na nas nieufnie i czuło się nieprzyjemną atmosferę.
Wyjechaliśmy. Po prawej tuż przed kładką był stary cmentarz ukraiński, którego nie byłem w stanie zobaczyć poprzednim razem
Jesteśmy na kładce. Oczywiście czas na pamiątkowe fotki

Mnichu na kładce
Przejechaliśmy. W Nizinach mkniemy do głównej, a następnie w stronę Buszkowic. W międzyczasie krótka przerwa pod miejscowym sklepem.
W Wyszatycach wyprzedzamy dwie dziewczyny jadące na damkach. O mały włos nie wjechały w siebie Jednak chciały się pokazać (popisać?) i przegoniły nas cały czas się oddalając

Przed Wyszatycami
My swoim tempem jedziemy spokojnie, bez pośpiechu. Na dłuższą metę ta sytuacja nie była dla nas komfortowa, dlatego też postanowiliśmy odzyskać pozycję. Atakujemy.
Trzydzieści kilka kilometrów na liczniku, a tu nagle zakręt. Skończyło się to na szczęście tylko na wymijaniu na grubość lakieru samochodu z naprzeciwka.
Jechaliśmy już z przodu, dziewczyny kręciły ile sił w nogach, ale nie dały rady Uciekliśmy im do Bolestraszyc na taką odległość, że zniknęły z naszego pola widzenia.
Ustabilizowaliśmy tempo, poruszamy się jak na całej trasie. Wjechaliśmy do miasta i okazało się, że nie będzie 50 kilometrów. Przedłużyliśmy wycieczkę przejeżdżając jeszcze przez wybrzeże JP II. Później Grunwaldzką i przez most, a na Jagiellońskiej każdy pojechał w swoją stronę.

Statystyki trasy
DST: 50,383 km
MXS: 41,2 km/h
AVS: 20,6 km/h
TM: 2:26 h



Pozdrowienia dla dziewczyn, które chciały się popisać i Mnicha

Cześć,
Przez ostatni czas doprowadzaliśmy rower Mnicha do stanu używalności. Rozbieranie do zera, czyszczenie przez Wojtka, wymiana zużytych części i skręcenie w całość. Rower już stał na kołach więc czas wybrać się w trasę!
Umówiliśmy się pod domem Adriana. Po 17 wyruszyliśmy razem kierując się w stronę Biedronki.
Tam przejechaliśmy ścieżką pod mostem Siwca, następnie koło pływalni i wzdłuż Sanu przez całe Wybrzeże JP II. Wyjechaliśmy na Grunwaldzkiej i 884-ką kierowaliśmy się w stronę Korytnik.
Przed Łętownią zjazd więc rozpędzamy się. Wojtek zaczął mnie wyprzedzać, ja 7-8-9 gonię... i nic, nie udało mi się utrzymać czołowej pozycji Trochę to bezsensowne forsować się na zjeździe
Pierwszy dłuższy postój zrobiliśmy w standardowym miejscu - zakręt za Wapowcami. Tam też uzupełniliśmy zapasy wody, odpoczęliśmy, porobiliśmy sobie zdjęcia, a ja przygotowałem telefon do uwiecznienia zjazdu z wizją i fonią

Przerwa przed zjazdem
Jedziemy tzw. Drogą Śmierci, rozmawiamy sobie i widzimy na jezdni długie ślady hamowania motocykla. W tym samym czasie wyprzedza się ciężarówka i inny jednoślad, znacznie przekraczając prędkość. Ktoś widać nie używa mózgu do prowadzenia pojazdem
Następny postój za prostą, już w Korytnikach. Tam kolejna porcja zdjęć okolicznego krajobrazu

Droga Śmierci
Dzisiaj święto, dlatego też wszystkie sieciówki pozamykane. W wiosce jeden sklep czynny - wybawienie! W końcu mogliśmy uzupełnić wodę podczas niedługiego odpoczynku.
Jedziemy dalej. Przed nami most zamknięty do odwołania. Na szczęście nie dla nas Swobodnie przeprawiliśmy się na drugi brzeg Sanu.

Zamknięty most
Postój w Krasiczynie. Tam też zrobiliśmy sobie przerwę, aby odpocząć i przygotować się psychicznie na Dybawkę
Nie ma co zwlekać, zaczęło robić się późno więc w drogę! Pod górę mieliśmy się trzymać razem. Niestety wyszło jak zwykle Zebraliśmy się na przystanku, czas zjeżdżać.
Chłód zaczął mi nieco doskwierać. Będę jechać wolniej i hamować... ale co tam, nici z planów W dół 56,5 km/h (Wojtek 2 km/h więcej!), na zakręcie po hamulcach i ostro w lewo
Później już spokojnie i w miarę równym tempie przejechaliśmy całą Sanocką i przez Śródmieście, rozjeżdżając się do swoich domów.

Taka delikatna wycieczka. Niby tylko albo aż trzydzieści kilometrów, ale skoro Wojtka rower nie odmówił posłuszeństwa i nie rozsypał się przy blisko 60 km/h to znaczy, że jest dobrze złożony i przeszedł test pomyślnie. Oby posłużył mu przez kolejne bezawaryjnie przejechane tysiące kilometrów

Statystyki trasy
DST: 30,581 km
MXS: 56,5 km/h
AVS: 19,1 km/h
TM: 1:36 h



Pozdrowienia dla Adriana i Mnicha